Ziekte van Gumboro
De ziekte van Gumboro, ook wel bekend als Infectieuze bursitis of Infectious Bursal Disease (IBD), is een heel besmettelijke immunosuppressieve aandoening bij jonge dieren die nog steeds wordt beschouwd als één van de grootste bedreigingen in de pluimvee industrie door diens significante economische impact. De ziekte wordt veroorzaakt door het Gumborovirus die het gemunt heeft op de Bursa van Fabricius zijnde een belangrijk onderdeel van het afweersysteem bij kippen.
Symptomen
De impact van de ziekte van Gumboro kan variëren van een subklinisch beeld met immunosuppressie tot een heel virulente vorm gekenmerkt door een hoge morbiditeit en mortaliteit. Dit alles hangt af van de leeftijd van de dieren, ras, aan- of afwezigheid van maternale antistoffen én virulentie van het virus.
Er bestaan 2 serotypes van het IBD-virus;
- serotype 1 is het belangrijkste serotype en kent een grote variatie in virulentie,
- serotype 2 virussen daarentegen veroorzaken geen ziekte.
Serotype 1 Birnaviridae - Avibirnavirus:
Klassieke IBD-virussen:
- Klinische symptomen
- Letsels Bursa -> immunosuppressie
- Mortaliteit lager dan 20%
Very virulent IBD-virussen:
- Klinische symptomen
- Letsels Bursa -> immunosuppressie
- Mortaliteit hoger dan 20%
IBD-variantvirussen:
- veroorzaken in de USA veel problemen
De meest relevante klinische symptomen zijn anorexie, opgezette veren, witte waterige diarree, uitputting en sterfte.
De subklinische vorm geeft geen zichtbare symptomen, maar de immunosuppressie veroorzaakt wel groei- en productievermindering, verhoogde gevoeligheid voor andere ziekteverwekkers en zorgt ervoor dat het dier minder goed reageert op vaccinaties tegen andere ziektes.
Overdracht
Het Gumborovirus is zeer besmettelijk en zeer weerstandig aan denaturatie; zo zijn besmet water, voer en mest nog infectieus na 52 dagen met andere woorden: eenmaal het virus zich heeft ingenesteld, is het erg lastig om er weer van af te komen.
Verspreiding van het virus vindt plaats in een koppel via direct en indirect contact waarbij mest de belangrijkste bron van contaminatie vormt. Daarbij is het ook mogelijk dat door middel van mensen, dieren of besmette materialen de ziekte zich naar andere bedrijven kan verspreiden.
Preventie
Bij een uitbraak van Gumboro kunnen weinig maatregelen worden genomen, waardoor de bestrijding zich moet richten op vaccinatie en een goede bedrijfshygiëne; des te meer door de spreiding van het virus via de mest en het persistente kartakter ervan.
Met de beschikbare vaccins is het goed mogelijk om infecties te vookomen; Boehringer Ingelheim heeft twee types van vaccins ontwikkeld die bescherming bieden tegen de ziekte van Gumboro. Het gaat om de volgende vaccins:
Reguliere levende Gumboro vaccins worden toegediend via het drinkwater en genereren uitstekend bescherming mits er een enttijdstipbepaling (berekenen van het meest geschikte tijdstip voor vaccinatie aan de hand van bloedonderzoek) wordt uitgevoerd en de toediening via drinkwater foutloos geschiedt. Ook moet er steeds een volledige dosis worden toegediend en kan het zijn dat het nodig is dat er meer dan één keer wordt gevaccineerd (hoge Gumboro infectiedruk of kuikens van verschillende herkomst).
Gallivac IBD is een levend vaccin dat bescherming biedt tegen het aviaire Infectieuze Bursitis virus, stam S706.
Lees hier meer over Gallivac IBD.
Recombinante vaccins bieden het voordeel tegenover de reguliere levende Gumboro vaccins dat de arbeidsintensieve drinkwatervaccinatie niet nodig is; ze worden immers in ovo of subcutaan aan ééndagskuikens op de broederij toegediend. Ook de enttijdstipbepaling vervalt daarmee en de kuikens ondervinden geen hinder van een mogelijke entreactie (geen levend virus dat vermeerdert zoals bij de reguliere levende Gumboro vaccins), bovendien zijn de kuikens levenslang beschermd én ook voor Marek (HVT als drager van een deeltje van het Gumborovirus).
Vaxxitek HVT + IBD is een celgeassocieerd diepgevroren vaccin dat beschermt tegen Gumboro (IBD) en de ziekte van Marek (HVT).
Lees hier meer over Vaxxitek HVT + IBD.
